“Elke jongere zou zo’n time-out in de bergen moeten kunnen ervaren”

Eind 2021 trok het team van jeugdwerking Peterbos met achttien jongeren door de Pyreneeën. Op het programma: elke dag een trektocht met eten en drank in de rugzakken, slapen in chalets of tenten maar vooral: bezinnen, nadenken over het leven, je eigen leven in perspectief plaatsen. Zineb (20) en Wassim (18) wonen in de wijk Peterbos en namen deel aan de trektocht. Over één ding zijn ze het he-le-maal eens: alle jongeren zouden minstens één keer in hun leven zo’n time-out in de bergen moeten kunnen ervaren.

“De week die mijn leven veranderde”
Zinebs stem klinkt warm en vrolijk wanneer ze vertelt over hun avontuur in de Pyreneeën. “Ik had er zoooo hard naar uitgekeken en was super enthousiast om te vertrekken. De reis is uitgesteld geweest omwille van de pandemie, maar ik had verhalen van andere jongeren gehoord die eerder al meegingen naar de bergen en eerlijk: alles wat ze verteld hadden klopte! Je komt er echt los van de rest van de wereld, van je leven van alledag. Mijn ziel kwam helemaal tot rust daar. Die week in de bergen veranderde mijn leven”

“Het feit dat je ver weg van alles is zeker essentieel”, beaamt Wassim. “Geen problemen van alledag, geen gsm.” “En geen tram, geen postbode die aanbelt, geen lawaai van auto’s… eigenlijk gebeurt er helemaal niets”, vult Zineb aan. “Het is er stil, je hebt tijd om na te denken tijdens het stappen. En uiteraard denk je soms in cirkels of loop je vast, maar dan zijn er altijd anderen om mee te praten, je legt linken tussen verschillende zaken. Zaken die je anders nooit met elkaar in verband zou brengen”
Wassim: “Bijvoorbeeld: we hadden al een paar dagen geen frisdrank gedronken of snoep gegeten en op dag vijf ofzo heb ik toch 'n frisdrankje gedronken. Eigenlijk beseffen we soms niet hoeveel we hier wél hebben – die sociale woning is niet ideaal, maar heeft wél warm water. Anderzijds denken we dat we niet zonder sommige zaken kunnen, zoals frisdrank , maar eigenlijk wel… Ik heb onderweg ook het belang van je familie op scherp gesteld:  het besef dat het belangrijk is om mensen om je heen te hebben op wie je kan steunen.”

Samen uit, samen thuis

Zineb: “De samenhorigheid was echt geniaal. We hebben geen enkele keer ruzie gemaakt, iedereen luisterde naar iedereen, zonder te oordelen. ’s Avonds waren er gesprekken, discussies en reflectie. Je leert jezelf relativeren door de groep. Maar wat écht de max was, is dat iedereen na een warme douche elkaar bekijkt en beseft: we hebben het gehaald, we hebben allemaal onze grenzen verlegd. En nu gaan we samen eten.”
Wassim: "Ik was fysiek redelijk goed getraind. Maar eigenlijk is niet zozeer de fysieke inspanning een issue. Al je kracht zit in je hoofd. En in de groep. De groep drijft je vooruit.”
Zineb: “In die groep mag iedereen ook zijn wie hij/zij wil zijn. We hebben pittige onderwerpen besproken, tijdens de oefening van de levenslijn bijvoorbeeld. Daarin vertel je over de moeilijkheden en drempels in je leven. En onderzoek je samen hoe je ermee om kan gaan of ze wegwerken. Tijdens die gesprekken was er altijd tonnen respect voor elkaar.”

De storm
Ook over het moeilijkste moment van de trekking zijn Zineb en Wassim het eens: de nacht van de storm.  Zineb: “Het was zó koud en we moesten in die storm een tent opzetten en er van 18u ‘s avonds tot de volgende ochtend 9u in blijven zitten. Maar slapen lukte niet, dus we deden elk om beurt micro siësta's. Toen de zon op kwam, zijn we naar een chalet kunnen gaan. Wassim: “Dat was voor sommige deelnemers persoonlijk een erg moeilijk moment, de vermoeidheid speelde hen ernstig parten. Maar ook voor de groep was het een uitdaging. Iedereen moest het hoofd koel houden en helpen. Ik ben met een vriend gaan water halen aan een waterval. Sommigen waren echt helemaal geblokkeerd en we moesten toch nog drie uur stappen. Het feit dat we dat samen meegemaakt hebben, bleek achteraf gezien een geschenk”
Zineb: “Een storm is hevig natuurlijk, maar maakt nu eenmaal deel uit van de weersomstandigheden. We hebben ze op die week tijd allemaal gezien: zon, regen, wind en sneeuw. Er is ook een link tussen de bergen en je eigen evolutie onderweg. Je stapt weliswaar uren en uren, maar dát alleen is niet genoeg. Je gaat meer in op het waaróm van de dieptes en hoogtes.” Wassim: “Het fysiek stijgen en dalen speelt ook mee. En dan al de dieren die je onderweg ziet: herten, wilde paarden! Bevreemdend soms. Je gaat echt terug naar de basis van het leven.”
 

Terug in Brussel
Terug in Brussel zijn er de beslommeringen van elke dag, de drukte op de tram, de lawaaierige auto’s en… de gsm. Wassim: “Ik gebruik mijn gsm nu zo weinig mogelijk, ik gebruik hem alleszins véél bewuster. Zineb: “Vooral het geluid kwam hard binnen, de eerste dagen thuis in Brussel. Maar ik heb zo veel goede herinneringen samen met de andere deelnemers. Telkens we elkaar zien hier in de wijk, praten we over de time-out. En samen met het geluid, keren ook de verantwoordelijkheden terug in je leven. Maar ik ben nu veel beter voorbereid om ze aan te pakken en die verantwoordelijkheden te dragen.”

Een team van BRUZZ reisde mee naar de Pyreneeën. De reeks reportages is later dit jaar te zien op BRUZZ.